W średniowieczu region należał do Imperium Bizantyjskiego. W okresie Turków Seldżuckich, Sułtan tak upodobał sobie miasto, iż zupełnie je przebudowując nadał mu swoje imię. Alanya nazywana w przeszłości Coracesium, Kolonoros oraz Alayie, stała się oficjalnym kandydatem do UNESCO ze swym historycznym dziedzictwem sięgającym tysięcy lat wstecz.
Najstarsze ślady osadnictwa na terenach Anatolii zostały odnalezione w jaskini oddalonej o 20 km od Alanyi. Znaleziska wskazują na to, że pierwsi osadnicy osiedlili się na tych terenach już 18 tysięcy lat temu. Historia regionu wskazuje silne podobieństwo z historią Anatolii. Przeprowadzone badania jasno wykazały, że w czasach starożytności tereny te podlegały pod Górski Region Cylicji, który był intensywnie zasiedlony w czasach epoki hellenistycznej, rządów Imperium Rzymskiego oraz Bizancjum, Turków Seldżuckich a także Imperium Osmańskiego. W czasach przed narodzinami Chrystusa, Alanya była również miejscem kryjówki piratów, którzy w tamtym okresie byli bardzo aktywni na morzu Śródziemnym.
Piracka działalność na tych obszarach została raz na zawsze ograniczona dzięki bitwie, jaka rozegrała się na morzu u wybrzeży Alanyi w roku 67 A.D.
W czasach Imperium Bizantyjskiego, obszar ten nosił nazwę Kalonoros, co w języku starogreckim oznaczało termin „piękna góra”.
Następnie region został podbity przez Alaeddin Kayqubad I, władcę Sułtanatu Rum, który stworzył tam główny ośrodek miejski. W czasach helleńskich oraz w okresie panowania Rzymian miasto znane było pod nazwą Coracesium, natomiast w czasach świetności Imperium Bizantyjskiego nazywane było Kalonoros. Nazwa Alayee została nadana miastu w czasach gdy zostało ono wyniesione do rangi zimowej stolicy Sułtanatu Rum.
